|
Van Pieterburen Naar Maastricht
1e etappe Pieterburen - Winssum (11 km)
woensdag 7 augustus 2002
Deze week beginnen we aan het Pieterpad. De
eerste etappe brengt ons helemaal naar het topje van Groningen, een
provincie waar ik nog nooit ben geweest. We vertrekken op dinsdag en
gebruiken deze dag om de stad Groningen te bezoeken, een camping te
zoeken en daarna een bezoek te brengen aan het Lauwersmeer; vanuit het
vasteland bekijken we de Waddeneilanden. Het eiland aan de overkant moet
Ameland zijn (denken we).
We hebben besloten te overnachten in een tentje en
zetten dit nachtverblijf op in het plaatsje Warffum op camping "De Rooie
Haan". Het blijkt een vrij eenvoudige camping te zijn, vooral gericht op
watersporters en gelegen aan het Reitdiep. We houden het er maar twee
nachten vol!
 |
Op woensdag beginnen we. Niks getraind maar de
eerste etappe is "maar" 11 km, dus dat moet kunnen. Kunnen we meteen
ervaren hoe het gesteld is met onze conditie en uithoudingsvermogen.
We rijden met de auto naar Winsum en willen met openbaar vervoer naar de
startplaats Pieterburen. Dat valt toch wel een beetje tegen, want het
vergt nogal wat tijd voordat we per trein in Baflo zijn en met de
treintaxi in Pieterburen aan komen. Bij ons in de taxi zit een jongen
die gaat Wadlopen en de taxichauffeur voorspelt hem slecht weer en zelfs
onweer. Wij zitten achterin en zeggen maar niet al te veel en denken het
onze. Slecht weer!! en dat al meteen bij de start. Ik zit al meteen te
balen en denk, waar ben ik aan begonnen. Later zal blijken dat de
chauffeur ongelijk had.
Rond 12 uur komen we in Pieterburen aan, een plaatsje gelegen langs een
vrij drukke hoofdweg. Het blijkt er best druk te zijn, overal zie je
toeristen, restaurantjes en terrasjes. De meeste mensen zijn hier om een
bezoek te brengen aan de zeehondencreche, maar daar hebben wij absoluut
geen zin in. We willen zo vlug mogelijk van start gaan en zo weinig
moegelijk tijd verliezen.
Het start punt van het Pieterpad, lezen we in
het boekje, is gelegen bij een café: "Het Wapen van
Hunsingo". We gaan
op zoek. De jongen die bij ons in de taxi zat, riep nog dat het Pieterpad
de andere kant opliep, maar we wilden toch echt even naar dit café.
Naast de voordeur van dit café/hotel hing inderdaad een bordje. Op dit
bordje staat als afstand 464 km
aangegeven, terwijl in het boekje een afstand van 488 km staat
aangegeven. We nemen gauw een foto en gaan op weg. |
Het is 12.15 uur. De
hoofdweg aflopen, op zoek naar de molen "De Vier Winden" waar we
rechtsaf het dorp zullen uitlopen. Bij de molen staat echter een
souvenirwinkeltje waar we gauw naar binnen wippen op zoek naar misschien
een leuk aandenken. Het winkeltje is echter vooral gericht op de
zeehondjes waar we op dat moment echt geen behoefte aan hebben; toch
maar een ansichtkaart met de bezienswaardigheden van Pieterburen
gekocht. We gaan gauw naar buiten, de zon schijnt en we zoeken de molen
weer op: rechtsaf de Oosterweg op.
Nu zij we echt op weg en al gauw zien we het eerste wit-rode
markeringsteken, het staat op de paal van het straatnaambordje.
 Het
eerste van de .... ik ben echt niet van plan om ze allemaal te gaan
tellen. Ik zal al blij zijn als ik ze allemaal zal weten te vinden. We
verlaten nu de bebouwde kom en lopen over een lange recht weg in
zuidelijke richting. Niet echt een spectaculair begin, maar goed... ik
ben toch wel een beetje opgewonden, wat ligt nog allemaal voor ons en
wat staat ons nog te wachten. Het landschap om ons heen is erg open en
groen. In de verte zie je plukjes bomen, waar af en toe een torenspitsje
bovenuitsteekt. Deze bomen liggen wat hoger in het landschap, in
Groningen noemen ze dit "wierden". In Friesland noemen ze dit terpen
(dat wist ik nog van de geschiedenislessen) en omdat we hier in
Groningen lopen zijn het dus wierden. Het weer is goed en de zon schijnt
lekker .. heerlijk. Even verder verlaten we even deze lange rechte weg
en maken een klein ommetje langs een boerderij. Daarna weer die lange
rechte weg, richting het dorpje Eenrum.Vlak voor Eenrum gaan we rechtsaf
een bos in. Het blijkt het enige (of een van de weinige) bossen van
Groningen te zijn en voor we het wisten waren we het bos weer uit en
liepen Eenrum binnen. Wat ze hier al niet een bos noemen!Eenrum is een
prachtig dorpje en eigenlijk het eerste Groninger dorpje dat ik zag.
Leuke kleine huisjes en een mooi kerkje. We besluiten op een bankje bij
de kerk onze knapzak aan te spreken. Heerlijk .. wat een rust onder die
grote bomen. Toch heb ik niet veel rust, je weet niet wat het weer doet
en hoe de benen het houden. Ze voelen een beetje stram, maar verder
houden ze het goed.Spoedig verlaten we Eenrum. Later zal ik daar een
beetje spijt van krijgen, dat ik dit plaatsje niet wat beter bekeken
heb. Want later kreeg ik een folder van de VVV in handen en bleek dat in
Eenrum nog van alles te bezichtigen was geweest: een mosterdmakerij, een
kaarsenmakerij, het kleinste hotel ter wereld en het bakkerijmuseum.Het
volgende plaatsje dat we aandoen is Mensingeweer, een klein dorpje met
een dominerende molen, alwaar we een drukke weg oversteken en parallel
aan een brede sloot richting Winsum, ons einddoel, lopen. We lopen op
een verharde weg en moeten alleen af en toe op zij voor een fietser.
Even later passeren we twee meisjes die lekker peddelend op een
waterfiets door de sloot glijden. Wanneer je wandelt haal je niet vlug
iemand in!Bij een brug gaan we linksaf en komen plotseling op voor ons
bekend terrein. We zijn op de weg die we ook gebruiken wanneer we met de
auto van Winsum naar de camping rijden, aan de rechterhand het Reitdiep.
We moeten nu dan ook regelmatig naar de kant springen om auto's te laten
passeren. Vervelend, auto's passen niet in de sfeer van het Pieterpad.
We
naderen ons einddoel voor deze dag. Winsum kenden we al een beetje omdat
we er gisteren en vandaag wat rondgereden hadden, maar op onze wandeling
kwamen we via kleine straatjes en "tussendoorsteegjes" toch weer op
verrassende plekjes van dit grote dorp. Dat is toch ook een leuk facet
van deze tocht, dat je naar plekjes gebracht wordt die je anders beslist
niet zou zien.
Even later bereiken we Herberg "De Gouden Karper". De eerste etappe zit
erop, het is 3 uur. We laten ons tevreden neerzakken op het terras en ik
vind dat ik wel een pilsje verdiend heb. Omdat ik echter moet rijden,
wordt het een cola.Hoewel we onze benen en voeten voelen, constateren we
toch dat we best nog niet aan het einde van ons Latijn zijn. Dat geeft
moed voor volgende etappes, die vaak veel langer zijn dan vandaag.
Denkend aan de dag van morgen, betekent dit voor kampeerders dat er
boodschappen gedaan moeten worden. Voorts besluiten we om met de auto
terug te gaan naar Pieterburen, om dit plaatsje wat beter te bezichtigen
en wat te eten. We besluiten m de volgende dag een rustdag te nemen. We
zijn er niet zeker van hoe onze spieren zullen reageren op deze
inspanning, misschien zijn we morgen zo stijf als een plank en om dan
bijna 20 km te lopen ...Tevens gebruiken we deze dag om van camping te
wisselen. We gaan naar camping Strandheem in Opende; nog net in
Groningen maar bijna in Friesland. We zullen dan ook deze voor ons
nieuwe provincie gaan verkennen en een bezoek brengen aan Dokkum.
|
